22. زیرا اگر به منظور دوست داشتن خداوند خالق خود تمام این فرمانی را که من برای انجام دادنش به شما فرمان می‌دهم حتماً مراعات کنید یعنی در تمام راه‌هایش گام بردارید و به او بپیوندید...
4. هنگامی‌که خداوند خالقت آنها را از پیش تو دفع کرد چنین مگو که خداوند به سبب عدالت من مرا آورد تا این سرزمین را به تصرف درآورم بلکه به سبب شرارت این قوم‌هاست که خداوند آنها را از پیش تو میراند.
13. تا تمام قوم آگاه شوند و ترس داشته باشند و دیگر تمرد نکنند.
17. مبادا در میان شما مرد یا زن یا خانواده یا قبیله‌ای باشد که امروز دلش از خداوند خالق ما برگشته برود معبودان آن قوم‌ها را پرستش نماید، مبادا در میان شما ریشه‌ای باشد که حنظل و افسنطین به بار آورد...
19. و تو را بر همه‌ی قوم‌هایی که ایجادکرده است، از لحاظ افتخار و شهرت و شکوه، برتری بخشید تا همان‌گونه که گفت، برای خداوند خالقت قوم مقدس بمانی.
6. بدان، به سبب عدالت تو نیست که خداوند خالقت این سرزمین خوب را به تو می‌دهد که آن را به تصرف درآوری چون‌که تو قومی، گردن‌شق هستی.
14. مانع نشو تا نابودشان سازم و نامشان را از زیر آسمان محو کنم و تو را به قومی قویتر و افزونتر از او تبدیل نمایم.
20. خداوند نسبت به اَهَرُون (هارون) بسیار خشمگین شد (می‌خواست) نابودش کند. برای اَهَرُون هم در آن‌وقت دعا کردم.
15. خداوند نسبت به پدران شما علاقه‌ی مفرطی نشان می‌داد که آنها را دوست بدارد. پس بعد از ایشان نسل آنها یعنی شما را مانند امروز از بین تمام قوم‌ها انتخاب کرد.
4. مُشه (موسی) شنید و روی خود را بر زمین نهاد.
10. و (به خصوص) تو و برادرانت فرزندان لِوی (خاندان قِهات) را همراه تو مقرب‌تر نمود؟ (حالا) خواستار کُوهِن (کاهن) شدن هم هستید؟
17. فرود‌آمده آن‌جا با تو سخن خواهم گفت و از آن روحی که بر توست فیضی برداشته به آنها خواهم داد تا بار زحمت آن قوم را با تو بر دوش کشند و تو به تنهایی آن را متحمل نشوی.
21. و حضور اِلعازار کُوهِن (کاهن) بایستد و (اِلعازار) از حضور خداوند به وسیله‌ی حکم «اوریم» برای او سوال نماید. او و همه‌ی فرزندان ییسرائل (اسرائیل) همراه او، تمام جمعیت برحسب امر او (اِلعازار) خارج شوند و برحسب امر او داخل شوند.
8. درباره‌ی آسیب برص مواظب باش که (دستورات) آن را زیاد رعایت کرده عمل کنی. همان‌گونه که به کُوهِن (کاهن)های از سبط لِوی دستور دادم، هر آنچه به شما راهنمایی کنند رعایت نموده عمل کنید.
17. (مبادا) در دلت بگویی این نیرو و قوت دستم بود که این توانگری را برای من به وجود آورد.
11. و به خاطر تمام آن برکتی که خداوند خالقت به تو و به خانواده‌ات بخشیده است تو و لِوی و غریبی که در بین توست مسرور باشید.
سوره ی انعام
و خدا را چنان که سزاوار منزلت اوست نشناختند آن گاه که گفتند خدا بر هیچ بشری چیزی نازل نکرده است بگو چه کسی آن کتابی را که موسی آورده نازل کرد؟که برای مردم نور و هدایتی بود اما شما آنرا به صورت پراکنده در کاغذ ها قرار داده قسمتی را آشکار و بسیاری را کتمان می کنید در حالی که آنچه شما و پدرانتان نمی دانستید به وسیله ی آن تعلیم شدید بگو خدا نازل کرده است آن گاه آنها را واگذار که در یاوه گویی خصمانه ی خود بازی کنند.