مرحلۀ نخست پایان دوران زندگی دنیا است؛ در این مرحله، حیات از کرۀ زمین برچیده می‌شود و با شروع این حادثه، مدرسه و کلاس درس کنونی به پایان می‌رسد، شیپور خواب را می‌نوازند و همگان مدهوش می‌شوند. انسانهای نسل آخر همه به خواب مرگ فرو می‌‌روند و همه چیز تعطیل می‌شود.
مرحله دوم حیات دوبارهٔ همگانی و برپا شدن صحنهٔ حسابرسی و دادگاه عدل الهی است؛ در این مرحله همگان از خواب مرگ برمی‌خیزند و صحنهٔ رستاخیز را مینگرند. پروندۀ اعمال افراد به آنها ارائه می‌شود و خداوند در میان بندگان داوری می‌کند و سرانجام سرنوشت همیشگی انسانها رقم می‌خورد.
کوبنده، چیست؟ آن کوبنده؟ چه دانی که کوبنده چیست؟ آن روز که مردم مانند پروانه‌های سرگردان و پراکنده باشند و کوه‌ها همچون پشم زده‌شده درآیند.
پس در صور دمیده می‌شود. پس ناگهان یک‌سره از جا برمی‌خیزند و صحرای قیامت را به چشم مینگرند. و زمین با پرتو پروردگارش روشن و تابان می‌گردد … .
با توجه به بحثی که پیش از این مطرح شد، طبیعی است که بقای خورشید برای بقای زمین لازم است. از این رو خورشید در حادثۀ قیامت نابود نمی‌شود. با این همه دگرگونی بزرگی در آن رخ می‌دهد. البته عمر خورشید روزی به پایان خواهد رسید، ولی دانشمندان، آن روز را میلیاردها سال بعد دانسته‌اند که با قیامت ارتباطی ندارد. قیامت زمین با معیارهای محدودتری متصور است و ممکن است چند هزار سال بعد باشد
آن روز که خورشید به هم درپیچد و آن‌گاه که ستارگان تیره شوند و آن‌گاه که کوه‌ها به راه افتند.
روزی که زمین (و بستر خاک) به غیر از این زمین تبدیل شود. آسمانها نیز تبدیل شوند و ــ همگان ــ در پیشگاه خدای یکتای قهار ظاهر گردند.
به نام خداوند رحمتگر مهرباندرباره چه چیز از یکدیگر مى‌پرسند؟ (۱) از آن خبر بزرگ، (۲) که در باره آن با هم اختلاف دارند. (۳) نه چنان است، به زودى خواهند دانست. (۴) باز هم نه چنان است، بزودى خواهند دانست. (۵) آیا زمین را گهواره‌اى نگردانیدیم؟ (۶) و کوه‌ها را [چون]میخهایى [نگذاشتیم]؟ (۷) و شما را جفت آفریدیم. (۸) و خواب شما را [مایه]آسایش گردانیدیم. (۹) و شب را [براى شما]پوششى قرار دادیم. (۱۰) و روز را [براى]معاش [شما]نهادیم. (۱۱) و بر فراز شما هفت [آسمان]استوار بنا کردیم. (۱۲) و چراغى فروزان گذاردیم. (۱۳) و از ابرهاى متراکم، آبى ریزان فرود آوردیم، (۱۴) تا بدان دانه و گیاه برویانیم، (۱۵) و باغهاى در هم پیچیده و انبوه. (۱۶) قطعاً وعدگاه [ما با شما]روز داورى است: (۱۷) روزى که در «صور» دمیده شود، و گروه گروه بیایید؛ (۱۸) و آسمان، گشوده و درهایى [پدید]شود؛ (۱۹) و کوه‌ها را روان کنند، و [چون]سرابى گردند. (۲۰) [آرى]جهنم [از دیر باز]کمینگاهى بوده، (۲۱) [که]براى سرکشان، بازگشتگاهى است
(۲۲) روزگارى دراز در آن درنگ کنند. (۲۳) در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى، (۲۴) جز آب جوشان و چرکابه‌اى. (۲۵) کیفرى مناسب [با جرم آنها]. (۲۶) آنان بودند که به [روز]حساب امید نداشتند؛ (۲۷) و آیات ما را سخت تکذیب مى‌کردند. (۲۸) و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت]کتابى در آورده‌ایم. (۲۹) پس بچشید که جز عذاب، هرگز [چیزى]بر شما نمى‌افزاییم. (۳۰) مسلماً پرهیزگاران را رستگارى است: (۳۱) باغچه‌ها و تاکستانها، (۳۲) و دخترانى همسال با سینه‌هاى برجسته، (۳۳) و پیاله‌هاى لبالب. (۳۴) در آنجا نه بیهوده‌اى شنوند، و نه [یکدیگر را]تکذیب [کنند]. (۳۵) [این است]پاداشى از پروردگار تو، عطایى از روى حساب. (۳۶) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست. (۳۷) روزى که «روح» و فرشتگان به صف مى‌ایستند، و [مردم]سخن نگویند، مگر کسى که [خداى]رحمان به او رخصت دهد، و سخن راست گوید. (۳۸) آن [روز]، روز حق است؛ پس هر که خواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید. (۳۹) ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم: روزى که آدمى آنچه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد؛ و کافر گوید: «کاش من خاک بودم.» (۴۰)
